Close Up เป็นชื่อคอนเสิร์ตเดี่ยวล่าสุดของศิลปิน วรันธร เปานิล หรือคูมอิ้งค์ของแฟนคลับ ซึ่งก็เป็นคอนเสิร์ตใหญ่คอนแรกของคูมอิ้งค์ที่มีโอกาสได้ไปดู จากปกติได้ไปดูตามอีเวนต์หรืองานตามร้าน เลยอยากบันทึกความประทับใจหน่อย

คอนเสิร์ต Close Up จัดที่โรงละครเคแบงก์สยามพิฆเนศ ซึ่งชื่อคอนเสิร์ตก็เป็นไปตามรูปแบบสถานที่ นั่นคือคนดูจะใกล้ชิดกับเวทีและศิลปินมากขึ้น เรื่องนี้อิงค์เคยให้สัมภาษณ์ว่าเพราะตนเคยจัดคอนเสิร์ตที่ IMPACT Arena ซึ่งเป็นหมุดหมายของศิลปินมาแล้ว ถ้าจะมีคอนเสิร์ตถัดไปก็อยากให้มีสเกลที่ใกล้คนดู แต่ด้วยเบอร์ของศิลปินจึงทำให้ต้องมีจำนวนรอบที่เยอะเช่นกันเพื่อรองรับจำนวน และอิ้งค์ก็เลือกจัดคอนเสิร์ตแบบ 5 รอบ 5 วันติดต่อกัน 3-7 กรกฎาคม 2567 นับว่าเป็นการรันโชว์ยาวแบบถึกอึดสำหรับทุกฝ่ายเลย

ผมไปดูรอบวันเสาร์ที่ 6 กรกฎาคม โดยพยายามหลบสปอยล์รายละเอียดคอนเสิร์ตให้มากที่สุด เพราะอยากลุ้นกับแต่ละเพลงที่จะโชว์แบบไม่รู้มาก่อน ที่รู้ก่อนมาดูมีแค่ เริ่มตรงเวลา (ดีมาก) มีแขกรับเชิญ 3 รอบก่อนหน้าไม่ซ้ำ และคูมอิ้งค์ร้องไห้บ่อยมากบนเวที

คอนเสิร์ตเริ่มด้วย Snap เรียกบรรยากาศคึกคักเบาๆ ก่อน จากนั้นต่อด้วย Ink เรื่องแรกที่รู้คือชุดที่อิ้งค์ใส่ในการแสดงแต่ละรอบนั้นไม่ซ้ำกันเลย เรียกว่า FC ของจริงต้องตามเก็บให้ได้มากรอบก็คงไม่ผิด

จากนั้นเวทีที่ตกแต่งเป็นบรรยากาศสวนหลังบ้านของอิ้งค์ก็เริ่มทำหน้าในเพลงถัดมา พบรัก เพลงล่าสุดที่เพิ่งเปิดตัวไป พร้อมกับฉากบ้านที่เคลื่อนที่เข้ามาด้านหลัง และแดนเซอร์และการเต้นเบา ๆ จากอิ้งค์เพื่อเข้าสู่ความคึกคัก เพลงถัดมาคือ เกี่ยวกันไหม ซึ่งหมูแดง คีย์บอร์ดไฟฟ้าคู่ใจอิ้งค์ก็ปรากฏเพื่อทำหน้าที่ในเพลงนี้

คอนเสิร์ตนี้เพลงทั้งหมดถูกอะเรนจ์ใหม่ ซึ่งอิ้งค์อธิบายว่าเพราะโทนเพลงของตนนั้นเป็น Synth Pop ที่มีซาวด์ไฟฟ้าอยู่ จึงอยากลองรูปแบบใหม่ที่เป็นดนตรีสด ซาวด์คลาสสิกมากขึ้น จริง ๆ กลัวคอนเสิร์ตที่อะเรนจ์เพลงใหม่มาก เพราะร้องตามยาก (ฮา) แต่คอนเสิร์ต Close Up นี้ ไม่ได้อะเรนจ์ไปเสียจนร้องตามไม่ได้ ดีเลยแหละ

พักพูดคุย อิ้งค์ก็มาต่อกันกับ ยังรู้สึก และ ฉันต้องคิดถึงเธอแบบไหน จากนั้นชิงช้า พรอพใหม่ก็ปรากฏในสวนหลังบ้านพร้อมกับเพลง เหงาเหงา ฉากเปลี่ยนอีกครั้งเป็นยามค่ำคืนพร้อมพระจันทร์ (เอ้อ ก็ถือว่าใช้ฟังก์ชันโรงละครเวทีได้คุ้มนะ) ในเพลง ความลับมีในโลก

จากนั้นพูดคุยอีกครั้ง พร้อมเปิดตัวแขกรับเชิญสำหรับรอบที่ 4 คือดูโอ Serious Bacon ซึ่งที่ถูกสปอยมาว่าช่วงนี้ซึ้งมาก คูมอิ้งร้องไห้หนัก เปล่าเลย ฮา รั่ว อำ กันสนุกมาก สนทนากันสนุกก็เข้าสู่เพลงที่ร้องร่วมกันคือ คนใหม่เขาดูแลอยู่ ของอิ้งค์ และ เพื่อนดีเด่น ของ Serious Bacon

เพื่อให้เป็นคอนเสิร์ตอบอุ่นใกล้ชิดตามชื่อ ถึงเวลาเรียกคนดูผู้โชคดี ที่มาร่วมแสดงในเพลง สายตาหลอกกันไม่ได้ ซึ่งคนได้ร่วมแสดงก็ฟินคุ้มกันไป จากนั้นเป็นช่วงคุยยาว ๆ ด้วยการนำคอมเมนต์ในอินเทอร์เน็ตมาอ่าน แล้วคูมอิ้งก็ตอบคำถาม ไม่แน่ใจว่าเหมือนกันทุกรอบไหม แต่สำหรับรอบที่ 4 ก็ได้ชมคูมอิ้งเต้นหน้าฮ่านม่วนจอยกันไป

จากนั้นฟังเพลงกันต่อด้วย รอหรือพอ – โลกที่ยังมีเธออยู่ด้วยกัน แล้วก็พักเบรก …. ใช่ คอนเสิร์ตนี้มีพักเบรก 15 นาทีด้วย!

มาต่อครึ่งหลัง อิ้งค์ปรากฏตัวพร้อมบันได เลเซอร์อลังการ และทีมดนตรีคลาสสิก จากนั้นเข้าสู่คอมโบเพลงฮิตตั้งแต่ ดีใจด้วยนะ – ลบไม่ได้ช่วยให้ลืม – Last Train – เก่งแต่เรื่องคนอื่น – ชอบอยู่คนเดียว – ปิดทองหลังใจ ซึ่งเพลงหลังนี้อิ้งค์ก็เดินลงไปหาคนดูแจกดอกไม้ด้วย

ใกล้มากกก เอ้ออออออออ

คอนเสิร์ตเติมจังหวะคึกคักอีกครั้ง เริ่มด้วย แล้วยังไงต่อ – ไม่อยากเหงาแล้ว – เกี่ยวกันไหม แล้วเข้าการจบคอนเสิร์ตด้วยเพลงใหม่ ร้องครั้งแรกในคอนเสิร์ต ที่ไม่ได้บอกชื่อเพลง โดยจะเผยแพร่ในภายหลัง เพลงจบลงพร้อมกับม่านที่ปิดลง เป็นอันจบคอนเสิร์ตความยาวกว่า 3 ชั่วโมง Close Up รอบวันเสาร์แบบอมยิ้มและ “เอ้ออออออออ” กันไป

ถ้าวัดจากพลังที่ต้องแสดงคอนเสิร์ตรัว 5 วัน Close Up ก็เป็นคอนเสิร์ตที่วัดศักยภาพคน ๆ หนึ่งว่าจะยืนระยะโชว์ให้สนุกได้ทุกรอบขนาดไหน เหมือนกับละครเวทีนั่นแหละ และ Close Up ก็น่าจะทำให้ทุกคนแฮปปี้ อบอุ่น ใกล้ชิด ตามชื่อคอนเสิร์ตนะ

อิ้งค์บอกในช่วงท้ายว่าคอนเสิร์ตเดี่ยว ถ้าจะมีอีกครั้งก็คือปีหน้า ซึ่งสถานที่นั้นมองไว้ให้ใหญ่กว่าครั้งนี้ รอกันต่อไป!

ซีน(เกือบ)สุดท้ายของคอนเสิร์ต ที่ใช้บรรยากาศละครเวทีได้คุ้มมาก