หลังจากไม่ได้กินซูชิที่ Midori Sushi ชิบูญ่า แต่ความอยากจะกินเสียให้ได้ยังอยู่ จึงปรึกษาบรรดามิตรสหายโตเกียว คำตอบก็คือถ้าไม่ทาน Midori แล้วพอมีเวลาก็ไม่ลองไปที่ Tsukiji ดูเสียเลย โดยแนะนำร้าน Sushi Dai มาให้ พร้อมคำเตือนว่าควรไปแต่เช้าเพราะคิวยาวมาก

กูเกิลแล้วพบว่าคะแนนใน Tabelog เยอะที่สุดเมื่อเทียบกับร้านในตลาดซึกิจิ ยิ่งพวกเว็บภาษาอังกฤษค่อนข้างเชียร์ เลยปักหมุดเอาร้านนี้ ปัญหาคือร้านเปิดตั้งแต่ตี 5 และรถไฟดันเริ่มวิ่งตี 5 หากเลือกนั่งรถไฟยังไงก็ต้องมาถึงตลาดเมื่อร้านเปิดแล้วแน่

ทางออกเดียวก็คือนั่งแท็กซี่ ซึ่งเป็นที่รู้กันว่าควรเป็นตัวเลือกการเดินทางลำดับสุดท้ายเพราะแพงมาก และก็แพงจริง ผมออกเดินทางตี 3 ครึ่งซึ่งนั่งไปไม่ไกลมากก็เจอไป 1,880 เยน -_-”

แท็กซี่ส่งผมที่หัวมุมถนน ไม่ได้ส่งด้านหน้าตลาดเสียทีเดียว ต้องเดินต่ออีกหน่อย

ตอนนี้ประมาณตี 4 ร้านรวงสองข้างทางก็เริ่มเปิดร้านแล้ว

ร้านนี้ขายข้าวหน้าปลาดิบ เปิดแต่เช้ามืดก็มีคนนั่งทานแล้ว

กิจกรรมหนึ่งที่มีในตลาดปลาซึกิจิคือชมการประมูลปลาทูน่า โดยจำกัดจำนวนผู้เข้าชมแต่ละวัน ต้องมารับบัตรคิวที่ศูนย์ข้อมูลทางประตูฝั่ง Kachidoki จำกัดวันละ 120 คน ผมมาเวลาตี 4 เศษๆ เขาก็ติดป้ายคิวหมดไปเรียบร้อย

แผนที่ตลาด พื้นที่ซึ่งเข้าไปดูได้คือ โซนร้านอาหาร (Uogasi) ส่วนขายพืชผัก และส่วนตลาดปลาโค้งใหญ่ๆ ซึ่งเข้าไปดูได้หลัง 9 โมงเช้า

ถ้าหากไม่นั่งแท็กซี่มา ยอมสายหน่อย สามารถนั่งรถไฟใต้ดิน Toei ได้ ลงที่สถานี Tsukijishijo (E18) สาย Oedo เดินออกมานิดเดียวก็ถึงหน้าตลาดเลย

ตลาดปลาซึกิจิต้องมาตั้งแต่เช้ามืดถึงเช้าเท่านั้น พอเลยเที่ยงหน่อยร้านก็เริ่มทยอยปิดแล้ว เลยไม่ค่อยมีทัวร์ไทยจัดโปรแกรมมากนัก จริงๆ ก็มีอยู่บ้าง แต่เป็นตัวเลือก เพราะต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษ ไม่ใช่ 7-8-9 สไตล์ ที่นี่มีป้ายเตือนค่อนข้างเข้มงวดอาทิ ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยว การถ่ายรูปให้งดใช้แฟลช ให้ระมัดระวังรถขนปลาที่ขับขี่ในนี้ หากบาดเจ็บทางตลาดอาจไม่รับผิดชอบ ฯลฯ

เดินมาในละแวกร้านซูชิ หาร้าน Sushi Dai (寿司大) ไม่ยากครับเพราะเป็นร้านเดียวที่มีคนต่อคิว ตอนนี้ตี 4 เศษๆ พบว่ามีคนรอคิว 2 คน … เย้!

ทั้งคู่เป็นคนญี่ปุ่น เลยไม่รู้จะสนทนารอแก้เบื่อยังไง เราก็ยืนรอไปเรื่อยๆ แทน ประมาณ 4:30 คุณป้าเดินออกมาจากในร้าน เพื่อตั้งแผงสำหรับไว้เข้าแถว ที่นี่ไม่ปล่อยให้คิวเราลากยาว เพราะมันจะไปบังร้านอื่น แต่ตีแผงเป็นสี่เหลี่ยมหน้าร้าน ยืนได้ประมาณ 10 กว่าคน เกินนั้นต้องออกไปยืนฟุตบาทติดถนนใหญ่

ระหว่างรอก็อ่านป้ายกติกาหน้าร้าน สรุปความได้ว่า

• ขายเมนูเริ่มต้นแบบเป็นเซต มี 2 แบบ คือ Omakase (3,900 เยน) มีซูชิ 10 คำที่เชฟเลือกให้และเราเลือกเองอีก 1 อย่าง
• อีกแบบคือ Jyou (2,500 เยน) มีทั้งหมด 7 คำ เป็นเมนูมาตรฐาน
• จบคอร์สแล้วสามารถสั่งเมนูอื่นแยกต่างหากได้เรื่อยๆ หรือจะเริ่มเซตสองอีกรอบก็ได้ (ฮา)
• จ่ายเงินสดเท่านั้น
• ร้านเปิดตี 5 ถึงบ่าย 2 หยุดทุกวันหยุดของตลาดปลา แต่หลักๆ คือหยุดวันอาทิตย์, วันพุธ และวันหยุดราชการ (เช็กวันที่ตลา่ดเปิด-ปิดที่นี่)

ตี 5 ถึงเวลาร้านเปิด คิวเริ่มเยอะ กะด้วยสายตา น่าจะ 30 คน ล้นออกไปถนนเรียบร้อย คุณป้าคนเดิมเริ่มเดินถามคนที่จะได้เข้าร้านชุดแรกทั้งหมด 13 คนตามจำนวนที่นั่ง ว่าจะทานเซตแบบไหน แน่นอนว่าอุตส่าห์มาก็ต้องเซตใหญ่เลย

ที่นี่ทุกคนต้องนั่งเคาน์เตอร์ ดูเชฟทำซูชิกันเห็นๆ 1 คนจะดูแลลูกค้า 3-4 คน

เวลาเสิร์ฟก็จะมาทีละคำแล้ววางบนโต๊ะไม้ด้านหน้านี้เลย

ข้อสังเกตคือเชฟทุกคนสื่อสารภาษาอังกฤษได้ดี (พอบอกเป็นคนไทยก็สวัสดีครับด้วย) เวลาปั้นซูชิเสิร์ฟก็จะบอกเมนูเป็นภาษาอังกฤษก่อน รวมทั้งวิธีรับประทานเช่น คำนี้ทาโชยุมาแล้ว ไม่ต้องจิ้มซ้ำอีก (No sauce) นอกจากนี้เชฟยังถามเช็กเองว่าทานวาซาบิได้ไหม ทานหอยได้หรือไม่ รอบที่ผมเข้าไปมีฝรั่งหลายคนเหมือนกันที่บอกขอไม่ทานหอย

มาเริ่มคอร์สเมนูกันดีกว่า ทูน่ากันก่อนเลย ตอนเสิร์ฟเชฟบอกเป็นโอโทโระ

ปลากระพง

อันนี้ปลาคินเมได

ไข่หอยเม่น

ปลาซันมะ หรือซาร์ดีนดองมีต้นหอม

พักเบรก ทานซุปก่อน

คำนี้เป็นหอยฮอกกิไกหรือหอยปีกนก ที่นี่เสิร์ฟแบบยังมีชีวิต (ตอนปั้นมีตบป๊าบให้มันนิ่งๆ ด้วย) หอยเลยขยับนิดหน่อยต่อหน้าเรา ก็ทานไปด้วยมั่นใจว่าสดแน่

ต่อมาเป็นทามาโงะยากิหรือไข่หวานย่าง อร่อยดีไม่รู้ใส่อะไรบ้าง

คำนี้เป็นบูริหรือปลาหางเหลือง ปลาล้นเคาน์เตอร์เลยทีเดียว

ต่อมาเป็นกุ้งเล็ก ทาซอสมาเรียบร้อย หวานๆ